کد مطلب:28633 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

حد و مرز آزادي بيان را از نظر اسلام بيان فرماييد.

در تمامي نظام هاي مدعي آزادي و دموكراسي، براي آزادي حد و مرزي وجود دارد؛ مثلاً توهين به مقدسات و يا نشر اكاذيب و توطئه براي براندازي، ممنوع و خلاف قانون است. ترويج فساد نيز از جمله موارد ممنوع در قوانين است؛ ولي هر نظامي با توجه به مباني فكري و اجتماعي خود، تعريقي از فساد دارد؛ مثلاً در كشورهاي غربي نوعاً استفاده ابزاري از زن و تصاوير مختلف آن و نيز اشاعه مبتذل ترين روش هاي ارضاي غريزه جنسي، منعي ندارد؛ چون در بينش آنان، فساد تعريف ديگري دارد. ولي در بينش اسلام، «فساد» تعريف شده است و مباني آن نيز از وحي سرچشمه مي گيرد. بر اين اساس هيچ كس مجاز به ترويج فساد نيست؛ چرا كه در صورت مجاز بودن ترويج فساد، هيچ قدرتي نمي تواند مانع گسترش مفاسد گردد؛ زيرا جامعه به راحتي به سوي فساد حركت مي كند، حال آن كه به سختي در مسير صلاح ره مي پيمايد. از همين رو اسلام، راه هاي گسترش فساد را بسته و اجازه ترويج آنان را به كسي نمي دهد. البته موضوع عقايد و افكار و طرح مناسب آن، موضوع ديگري است كه در اين مورد اسلام منعي براي طرح افكار و عقايد قرار نداده است؛ ولي از آن جا كه ممكن است برخي با تبليغات بخواهند از اذهان مردم عادي كه چندان آشنايي با مباني ندارند - سوء استفاده كنند، نبايد اجازه داد، از كم اطلاعي آنان سوء استفاده شود. در زمان پيامبران الهي - مانند حضرت ابراهيم(ع) و پيامبر اسلام(ص) - نيز طرح افكار منعي نداشته است؛ بلكه خود قرآن مجيد نيز سخنان آنان را نقل و به بررسي و ابطال آنها پرداخته است. در زمان ائمه(ع) نيز، افراد بسياري شبهات خود را نزد آنان مطرح مي كردند و پاسخ هاي لازم را دريافت مي نمودند. بنابراين، طرح افكار در جاي خود اشكالي ندارد؛ ولي نبايد اجازه داد كه از طرح انديشه ها و شبهات سوء استفاده شود و اذهان ساده مردم، دستخوش آسيب هاي مختلف گردد.